Migreny

Migrena należy do chorób lekceważonych, ponieważ jej obawy nie zawsze są widoczne dla otoczenia, tymczasem schorzenie to dotyka 10-12% populacji i jest niezwykle uciążliwe i bolesne. Sprawę pogarsza fakt, że nie istnieje medykament mogący wyleczyć opisywaną przypadłość. Chorobę definiuje się jako gwałtowny, okresowy, pulsujący ból głowy. Częściej zapadają na nią kobiety, stanowią około 70% chorych.

Przyczyny

Dokładne przyczyny choroby nie są znane, wiadomo jedynie, iż u około połowy pacjentów wystąpienie jej spowodowały czynniki dziedziczne przejawiające się zakłóceniami funkcji neurologicznych i wydzielniczych. Ponadto, na pojawienie się migreny mogą mnie wpływ: alergie pokarmowe, zmiany ciśnienia, zaburzenia hormonalne, stres, zmęczenie, niedobór snu. Związek z wystąpieniem migreny mogą mieć również: zaburzenia funkcji wątroby, zaparcia, brak aktywności fizycznej.

Przebieg

Przed atakiem migreny mogą pojawić się objawy zapowiadające go. Na kilkanaście godzin przed napadem choroby możliwe są: utrata apetytu, chwiejność nastroju, drażliwość, większa potliwość, obniżenie koncentracji, wzrost temperatury. 

Niektóre rodzaje migreny bezpośrednio poprzedzane są tzw. aurą, zespołem objawów występujących przez kilka do kilkunastu minut, na który składają: zaburzenia czucia (niedowład i niedoczulica, mrowienie i drętwienie rąk i nóg), zaburzenia widzenia (ograniczenie pola widzenia, migotanie obrazu, chwilowe oślepnięcie, mroczki, zygzaki przed oczami), fotofobia (nadwrażliwość na światło), fonofobia (nadwrażliwość na dźwięk). 

Ból migrenowy spowodowany jest rozszerzeniem naczyń wewnątrzczaszkowych w stopniu, który powoduje podrażnienie struktur okołotętniczych, gdzie znajduje się duża ilość receptorów bólu. Atak migreny trwa zazwyczaj kilka do kilkudziesięciu godzin, wywołany może być różnorodnymi czynnikami: emocjami, zmianami pogody, spożyciem niektórych potraw (m. in. czerwonego wina, żółtych serów, czekolady, owoców cytrusowych). Częstotliwość napadów jest odmienna u różnych pacjentów, mogą pojawiać bardzo rzadko, bądź kilka, kilkanaście, czy kilkadziesiąt razy w roku. 

Wyróżnia się kilka rodzajów migreny:

? Oczna. Często poprzedzona aurą, wraz z bólem mogą wystąpić nudności i wymioty. Towarzyszą jej też obniżona ostrość wzroku, a nawet chwilowa ślepota.
? Porażenna. Cechują ją okresowe pulsujące bóle głowy. Mogą temu towarzyszyć: parestezja (mrowienie, drętwienie, uczucia zmian temperatury lub "przebiegania prądu"), afazja (zaburzenie funkcji językowych), dyzartria (zaburzenia mowy), niedowład.
? Okoporaźna. Występują bóle głowy skojarzone z częściowym lub całkowitym porażeniem mięśni okoruchowych. Prowadzi to do opadnięcia powieki oraz upośledzenia ruchów gałek ocznych, co powoduje podwójne widzenie.
? Stan migrenowy. Seria ataków oddzielonych krótkimi przerwami, proces ten może trwać kilka godzin. Wraz z bólem ma miejsce zaczerwienienie i pocenie skóry twarzy, występowanie obfitej wydzieliny z nosa oraz łzawienie.

Leczenie

Nie ma leku, który umożliwiłby nieodwracalne pozbycie się migreny. Terapia sprowadza się do zapobiegania i łagodzenia objawów oraz przerywania ataków choroby. 

W leczeniu farmakologicznym stosuje się standardowe medykamenty przeciwbólowe, a także środki specyficznie przeciwmigrenowe: alkaloidy sporyszu i tryptany. 

Liczbę napadów choroby i och nasilenie można ograniczyć stosując pozafarmakologiczne metody. Pomocna może być przekąska, warto też położyć się na chwilę w ciemnym, przewietrzonym pomieszczeniu, a także zastosować zimny okład. Niektórym pacjentom pomagają też: ciepła kąpiel, masaż oraz drzemka.

Chorzy powinni zmniejszyć spożycie białka, skrobi i tłuszczów (tzw. dieta Haya). Można także spróbować akupunktury, akupresury, fitoterapii (ziołolecznictwa),aromaterapii (wspomagające działanie olejków eterycznych), homeopatii, leczenia zdrojowego, psychoterapii, relaksacji, medytacji, hipnozy. W przypadku stałych i uporczywych bólów należy udać się do lekarza.

oprac.: Joanna Papiernik